چه تفاوتی بین دوربین های هانتینگ، تاکتیکال و تارگتینگ وجود دارد؟

تفاوت دوربین های تیراندازی هانتینگ، تاکتیکال و تارگتینگ در چیست؟ سوالی که شاید خیلی از تیراندازان در ذهن خود داشته باشند. در این مقاله با اشاره به ویژگیهای هر یک از دسته های اصلی، به تفاوت های این سه دسته را باهم مرور می کنیم. 

دوربین های هانتینگ

دوربینی است که معمولا دارای بزرگنمایی پایین تری می باشد، معمولا رتیکل این دوربین ها SFP (اندازه ی ثابت یا تغییر زوم) و غیر مدرج هستند. طلبک های این دوربین ها کوتاه و دارای در پوش می باشند که برای تنظیمات مکرر ساخته نشده اند و فقط برای صفر کردن دوربین بکار می روند. چرا که در شکار، بسیاری اوقات فقط یک شانس برای تیراندازان وجود دارد: دیدن شکار، شلیک با لول سرد و معمولا در فواصل کوتاه تا متوسط. 

تنها استثنا، برخی دوربین های هانتینگ جدید هستند که دارای رتیکل (BDC (bullet drop compensator  یا همان افت گیر هستند.  

دوربین های تاکتیکال

دارای طلبک های بزرگ و بدون درپوش هستند که معمولا واحد کلیک های آنها یک سانتیمتر در صد متر ( ۰.۱ میلی رادیان ) بوده و دارای رتیکل FFP (حفظ ارزش میلدات ها با تغییر بزرگنمایی) می باشند. به این ترتیب کلیک های طلبک با میلدات های رتیکل همخوانی خواهد داشت، بنابراین هر ۱۰ کلیک طلبک، مرکز رتیکل را به اندازه ی یک میلدات کامل جابجا خواهد کرد ( البته دوربین های تاکتیکال با واحد اموا نیز عرضه می گردند).

 بزرگنمایی این دسته دوربین ها نسبتاً بالاتر و حول ۵ تا ۲۵ برابر می باشند. معمولا دارای رتیکل چراغدار هم هستند، این دوربین ها بیشتر برای تیراندازی به اهداف در فواصل پیش بینی نشده بکار می روند و فلسفه ی ساخت آنها برای گروپ گیری نیست. معمولاً در بسیاری از مسابقات تیراندازی تاکتیکال، تیرانداز تنها دو شلیک به هدفی در فاصله ای نامشخص دارند که اصابت شلیک اول امتیاز کامل و اصابت شلیک دوم ۰.۵ امتیاز محسوب می شود.

بدلیل رتیکل های پیشرفته و مدرنی که در این قبیل دوربین ها بکار رفته که معمولا FFP هم هستند، تیرانداز امکان این را دارد تا مسافت هدف خود را با رتیکل تخمین بزند. همچنین تیرانداز می تواند رتیکل دوربین خود را برای افت مرمی مورد استفاده خود، کالیبره کند و بدون کلیک دادن و با روش هولد اُور hold over افت تیر را جبران نماید.

دوربین های تارگتینگ

این دوربین ها برای تیراندازی بسیار دقیق ساخته شده اند، به این معنی که هدف در فاصله ای از پیش تعیین شده قرار گرفته و تیرانداز می تواند با چند شلیک سایتر(قلق)، همه چیز را تنظیم کند. معمولا گروهی متشکل از ۱۰تا ۲۰ شات، شلیک می گردد و هدف نهایی،گرفتن «جمع ترین گروپ» و «هر چه نزدیک تر به مرکز هدف» یا دستیابی به بالاترین امتیاز می باشد.

این دوربین ها معمولاً دارای بزرگنمایی بسیار بالا هستند (تا ۵۵ برابر و حتی بیشتر)، اغلب کلیک طلبک های این دوربین ها بسیار ظریف (یک هشتم اموا که معادل ۳.۵ میلیمتر در ۱۰۰ متر است، یا حتی ظریف تر مثل یک دهم اموا!)، رتیکل این دوربین ها SFP بوده و اغلب به شکل fine crosshair  و بسیار ظریف (در طرحهای دیگر) هستند.

 

زیرگروه های دوربین های تیراندازی

تمام این سه دسته، دارای زیر گروه هایی نیز هستند، مثل دوربین هانتینگ لانگ رنج، دوربین هانتینگ با میدان دید بالا (wide angel hunting scope )، دوربین هانتینگ مخصوص نور کم (low light hunting scope )، دوربین هانتینگ همه کاره (all around hunting scope)  و…

یا دوربین تاکتیکال برای نبرد نزدیک (CQB,close quarter battle ) ، دوربین تاکتیکال برای فواصل متوسط (medium range tactical scope)، دوربین تاکتیکال مخصوص (DMR desegnated marksman rifle) و …

دوربین های تارگت دارای زیر گروههای کمتری هستند، دوربین تارگت بنچ رست و سایر دوربین های تیراندازی اف کلاس F-Class

البته همیشه قدری همپوشانی بین این دسته ها ممکن است وجود داشته باشد، مثلا اگر دوربین هانتینگ با بزرگنمایی نسبتاً بالا داشته باشید، می توانید برای تیراندازی تارگت هم از آن استفاده کنید که البته توصیه نمی‌شود!

دوربین های تاکتیکال را براحتی می توانید برای شکار هم استفاده کنید، به شرطی که تیرانداز خوبی باشید و بدانید که چکار باید بکنید! از آنجاییکه دوربین های تاکتیکال دارای رتیکل چراغدار هستند، می توانند برای شکار در نور کم نیز مفید باشند.


ترجمه و گردآوری : دکتر امین کر

ویرایش : صادق قرنجیکی 

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

ورود

عضویت

این زمینه الزامی است.
این زمینه الزامی است.
این زمینه الزامی است.